برای مشاوره شرایط اجرای مقررات دوبلین 3
برای مشاوره شرایط اجرای مقررات دوبلین 3

قانون دوبلین یکی از مقررات مهم اتحادیه اروپا در زمینه پناهندگی است که برای تعیین مسئولیت بررسی درخواست پناهندگی افراد در کشورهای عضو وضع شده است. بر اساس این قانون، هر متقاضی پناهندگی فقط می تواند در یکی از کشورهای عضو درخواست خود را ثبت کند و همان کشور مسئول بررسی پرونده او خواهد بود. هدف اصلی این قانون، جلوگیری از ثبت چند باره درخواست پناهندگی در کشورهای مختلف اروپایی و ایجاد نظم در فرآیند رسیدگی به پرونده ها است.
در ادامه باید اشاره کرد که قانون دوبلین ۳ جدیدترین نسخه این مقررات محسوب می شود و اجرای آن در بیشتر کشورهای عضو اتحادیه اروپا الزامی است. مدت زمان بررسی پرونده ها در چارچوب این قانون معمولا چند ماه به طول می انجامد و شرایط خاصی برای انتقال پناهجویان بین کشورها در نظر گرفته شده است. در ادامه به بررسی قانون دوبلین 3 چیست، چند ماه است، کشورهایی که دارند پرداخته شده است.
قانون دوبلین چیست
قانون دوبلین به عنوان یکی از مقررات مهم اتحادیه اروپا در زمینه پناهندگی شناخته می شود که هدف آن جلوگیری از ثبت چند باره درخواست پناهندگی توسط یک فرد در کشورهای مختلف اروپایی است. بر اساس این قانون، فقط یک کشور اروپایی مسئول بررسی درخواست پناهندگی هر فرد است و معمولا این کشور همان جایی است که پناهجو برای نخستین بار وارد اتحادیه اروپا شده یا اثر انگشت او در آن ثبت گردیده است. اجرای این قانون موجب نظم بخشی به سیستم پناهندگی و جلوگیری از سوء استفاده از روندهای مهاجرتی در اروپا شده است.
افراد و متقاضیان پناهندگی باید بدانند که قانون دوبلین با هدف همکاری میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا تدوین شده تا هر پرونده پناهندگی تنها در یک کشور مورد بررسی قرار گیرد. این قانون برای نخستین بار در سال ۱۹۹۰ به اجرا درآمد و تاکنون چند بار اصلاح شده است تا با شرایط جدید مهاجرتی هماهنگ شود. مهاجرت به آلمان، فرانسه، ایتالیا، هلند و سوئد از مهم ترین اعضای اجرایی این مقررات هستند و پایگاه داده ای مشترک به نام Eurodac برای ثبت اطلاعات پناهجویان مورد استفاده قرار می گیرد.
بر اساس قانون دوبلین، در صورتی که فردی در کشوری غیر از محل ثبت اولیه خود درخواست پناهندگی ارائه دهد، آن کشور حق دارد او را به کشور مسئول اولیه بازگرداند. این روند به ویژه برای متقاضیانی که از مسیرهای غیر قانونی وارد اروپا می شوند، اهمیت زیادی دارد. آگاهی از جزئیات قانون دوبلین برای افرادی که قصد ورود به کشورهای اروپایی و ارائه درخواست پناهندگی دارند، ضروری است تا بتوانند از حقوق و محدودیت های خود در چارچوب این قانون مطلع شوند.
قانون دوبلین چند ماه است
قانون دوبلین یکی از مهم ترین مقررات مهاجرتی اتحادیه اروپاست که برای تعیین کشور مسئول بررسی درخواست پناهندگی افراد طراحی شده است. بسیاری از متقاضیان در هنگام ارسال پرونده خود این سوال را دارند که قانون دوبلین چند ماه است و تا چه مدت شامل حال آنان می شود. بر اساس این قانون، کشور عضو اتحادیه ای که فرد ابتدا وارد آن شده، مسئول بررسی درخواست پناهندگی است و در صورت ترک خاک، بازگشت یا انتقال، مهلت های مشخصی برای اجرای این قانون در نظر گرفته می شود.
در پاسخ به پرسش قانون دوبلین چند ماه است، باید گفت که مدت اجرای آن بسته به وضعیت هر متقاضی متفاوت است، اما معمولا بین ۶ تا ۱۸ ماه متغیر خواهد بود. اگر فرد به کشور دیگری از اتحادیه برود و شناسایی شود، طبق قانون دوبلین ظرف ۶ ماه باید به کشور اولیه بازگردانده شود. در صورتی که متقاضی پنهان شود یا همکاری نکند، این زمان ممکن است تا ۱۸ ماه افزایش یابد. بنابراین آشنایی با این بازه زمانی برای متقاضیان اهمیت زیادی دارد.
افراد و متقاضیان پناهندگی باید بدانند که مدت اعتبار قانون دوبلین نه تنها در تصمیم گیری کشور مقصد اثرگذار است، بلکه می تواند روند بررسی پرونده را تسریع یا متوقف کند. رعایت مهلت های قانونی و همکاری با مقامات مهاجرتی باعث می شود انتقال یا رسیدگی به درخواست پناهندگی در کوتاه ترین زمان انجام گیرد. در غیر این صورت، پرونده ها ممکن است با تاخیر یا حتی رد صلاحیت روبه رو شوند.
کشورهایی که قانون دوبلین دارند
قانون دوبلین به عنوان یکی از توافق نامه های مهم اتحادیه اروپا، برای تعیین مسئولیت بررسی درخواست پناهندگی افراد در کشورهای اروپایی ایجاد شده است. بر اساس این قانون، تنها یک کشور عضو حق دارد به پرونده پناهندگی هر فرد رسیدگی کند تا از ثبت درخواست های متعدد جلوگیری شود. اجرای این قانون باعث شده روند مهاجرت و بررسی پناه جویان در اروپا نظم بیشتری پیدا کند و کشورهای عضو مسئولیت پذیری مشخصی داشته باشند. افراد و متقاضیان باید بدانند که قانون دوبلین در تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا و چند کشور هم پیمان اجرا می شود.
این قانون در ابتدا میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا به امضا رسید، اما بعدها چند کشور غیرعضو نیز به آن پیوستند تا سیستم واحدی برای بررسی پرونده ها شکل گیرد. کشورهای دارای قانون دوبلین موظف اند از سامانه اثرانگشت یوروداک برای شناسایی پناه جویان استفاده کنند. بر اساس مقررات این قانون، اگر فردی در کشوری وارد اروپا شده باشد، همان کشور مسئول رسیدگی به درخواست پناهندگی او خواهد بود. اجرای هماهنگ این طرح، یکی از پایه های اصلی سیاست مهاجرتی اتحادیه اروپا محسوب می شود.در جدول زیر فهرست کشورهای عضو قانون دوبلین ارائه شده است تا متقاضیان بتوانند شناخت دقیق تری از محدوده اجرای این قانون داشته باشند:
| کشورهایی که قانون دوبلین دارند | ||
| ردیف | نام کشور | توضیح عضویت |
| 1 | آلمان | عضو اتحادیه اروپا و سیستم دوبلین |
| 2 | فرانسه | عضو کامل قانون دوبلین |
| 3 | ایتالیا | از کشورهای موثر در اجرای قانون |
| 4 | اسپانیا | دارای سامانه فعال یوروداک |
| 5 | سوئد | از کشورهای پرمراجعه پناه جویان |
| 6 | نروژ | کشور هم پیمان غیرعضو اتحادیه اروپا |
| 7 | سوئیس | عضو توافق دوبلین به صورت مستقل |
| 8 | هلند | یکی از امضاکنندگان اصلی قانون دوبلین |
| 9 | اتریش | کشور عضو با سیستم ثبت دقیق اثرانگشت |
| 10 | دانمارک | عضو داوطلبانه توافق دوبلین |
آشنایی با کشورهایی که قانون دوبلین دارند برای افرادی که قصد مهاجرت یا درخواست پناهندگی دارند اهمیت فراوانی دارد. این آگاهی باعث می شود متقاضیان بتوانند مسیر خود را با آگاهی از مسئولیت هر کشور انتخاب کنند و از بروز مشکلات حقوقی در آینده جلوگیری نمایند. کشورهایی که در فهرست قانون دوبلین قرار دارند، موظف اند پرونده های پناه جویان را بر اساس مقررات مشترک بررسی کنند. آگاهی از این موضوع به افراد کمک می کند تا تصمیم های مهاجرتی خود را با دقت بیشتری بگیرند و از روند قانونی آن اطلاع کافی داشته باشند.
قانون دوبلین اثر انگشت
قانون دوبلین اثر انگشت به عنوان یکی از مراحل اصلی بررسی درخواست پناهندگی در کشورهای اروپایی شناخته می شود. طبق این قانون، اثر انگشت متقاضیان در نخستین کشور عضو اتحادیه اروپا که وارد آن می شوند ثبت می گردد و این کشور مسئول بررسی پرونده پناهندگی آنان خواهد بود. این اقدام برای جلوگیری از ثبت چند باره درخواست در کشورهای مختلف انجام می شود تا روند رسیدگی منظم تر و عادلانه تر باشد.
در سیستم دوبلین، اطلاعات اثر انگشت متقاضیان در پایگاه داده ای به نام «یوروداک» ذخیره می شود. هر کشوری که متقاضی در آن تقاضای پناهندگی دهد، موظف است اثر انگشت او را در این سامانه بررسی کند. اگر مشخص شود که اثر انگشت پیش تر در کشور دیگری ثبت شده، پرونده به همان کشور اولیه ارجاع داده می شود. هدف از این روند، جلوگیری از پناهندگی چند باره و حفظ نظم در سیستم مهاجرتی اروپا است.
افراد و متقاضیان باید آگاه باشند که ثبت اثر انگشت در قانون دوبلین، پیامدهای حقوقی مشخصی دارد. به عنوان مثال، اگر فردی از کشور اول خارج شده و در کشور دوم درخواست پناهندگی دهد، ممکن است به کشور اولیه بازگردانده شود. بنابراین آشنایی با مقررات اثر انگشت و نحوه اجرای آن در کشورهای عضو، برای متقاضیان پناهندگی اهمیت زیادی دارد و می تواند در تصمیم گیری نهایی آنان تاثیر مستقیم بگذارد.
در این راستا کارشناسان مرکز مشاوره تحصیل در خارج از کشور اپلایتو می توانند در خصوص شرایط اجرای مقررات دوبلین 3 همراه متقاضیان بوده و از طریق سیستم مشاوره تلفنی اپلایتو پاسخگوی سوالات و شبهات در این زمینه باشند. همچنین متقاضیان می توانند با عضویت در کانال تلگرام و صفحه مجازی اینستاگرام از آخرین اخبار مرتبط با شرایط اجرای مقررات دوبلین 3 مطلع شوند.

پاسخ مشاور: باسلام، در پاسخ به سوال قانون دوبلین چیست؟باید گفت قانون دوبلین 3 به طور کلی بیانگر این است که کدام منطقه وظیفه رسیدگی به درخواست پناهجویان دارای سابقه اخذ ویزا یا اخذ پناهندگی از دیگر کشورهای خارجی یا افرادی که یکی از اعضای خانواده آن ها در منطقه دیگری ساکن است را بر عهده خواهد داشت.